Manuel Antonio

Hallo allemaal,

Het is zaterdagavond half 10. Ik zit alleen op mijn hotelkamer in San José. Terug naar waar het begon.... twee weken geleden. We hebben net met de hele groep samen gegeten. Het was heerlijk. Maar het afscheid stond om het hoekje te wachten totdat iedereen naar bed ging. En afscheid nemen is nooit leuk. Vannacht om 3 uur vertrekt de groep naar het vliegveld voor de terugvlucht naar Nederland. Met z'n vieren blijven we over en trekken we morgen nog even verder naar Tortuguero. We hadden echt een leuke groep. Natuurlijk heb je met de één meer een klik dan met de ander, maar iedereen bracht wat mee. Samen hebben we het tot een succes gemaakt! Dus hierbij wil ik al mijn reisgenoten bedanken voor de super leuke tijd. En ik hoop dat iedereen ene fijne terugreis heeft.

Oké, dan nu het verslag van de afgelopen 3 dagen in Manuel Antonio. Jeetje wat is er veel gebeurd! Grensverleggend. Avontuur.

We logeerden in Tabulia Tree. De kamers waren prima, en vooral de veranda straalde rust en vakantie uit. Ook deze keer hadden we een huisdier.... Maar hier hoefden we niet meer om te gillen.... het went.

 Op de eerste ochtend gingen we in een klein gezelschap, heel vroeg en op eigen gelegenheid naar het National Park Manuel Antonio.  Het was geen officiële excursie, maar het zou zonde zijn om dit niet mee te pakken. De tocht was zwaar.... Trappetje op, trappetje af, in 35 graden (het voelde als 45). Maar we hebben mooie dingen gezien. Prachtige uitzichtpunten en paradijselijke stranden. Aapjes, wasberen, en luiaards.

 Na een paar uur waren we kapot. Het was zo warm, ik heb nog nooit zoveel gezweet. We zochten een restaurantje voor de lunch. We moesten ons opladen want in de middag hadden we surfles! Vet!

Surfen. Nooit gedaan, super leuk! Wel pittig trouwens. Het opdrukken vanaf je board om tot stand te komen, en dan je voeten in één keer precies goed neerzetten anders kukel je gelijk voorover. Wat veelvuldig gebeurt. De eerste runs gingen het beste. Daarna werd de zee steeds onvriendelijker. Golven volgden elkaar snel op en dus was er weinig tijd om in een goede positie te komen. Golven werden ook steeds hoger en heftiger. Als je even niet oplette kon je haast je bikini van het strand af vissen :). Maar ik vond het echt super tof! Dit zou ik nog wel eens vaker willen doen....

We dineerden 's avonds in een goed restaurant. Buiten bleek een luiaard in de elektriciteitskabels te hangen. En dat terwijl wij die ochtend voor 16 dollar 3 uren door een national park sjouwden om ze te zien.  En hoewel de dag zo op zich al wel vermoeiend genoeg was, beleefden we toch ook nog een hele leuke avond in een plaatselijke salsabar, waar we de lessen van het begin van de vakantie in praktijk konden brengen.

Op vrijdagochtend gingen we met een kleine groep mee met een boottocht op zee. We hoopten dolfijnen en walvissen te spotten, maar dit is helaas niet gelukt. Evenzogoed was de tocht heerlijk. Zon, zee en cocktails (want in Nederland was het 5 uur geweest). Er was tijd om te snorkelen en de boot was voorzien van een glijbaan die je zo hard lanceerde dat je je bikinitop met twee handen vast moest houden :).

In de middag sloten we aan bij de rest van de groep die al aan het strand lag. Samen met een groepsgenoot ging ik parasailen.... Echt?... ja echt! Ik weet ook niet wat me bezielde. Ik ben blij dat ik het gedaan heb.... maar ik hoef het niet nog een keer te doen... :). Daar boven in de lucht hang je dan, in stilte. Terwijl je elk kraakje van het touw of het tuig hoort. Elk zuchtje wind dat de parachute doet bewegen gaf me hartkloppingen. Nee.... ik vond het niet erg om weer met twee benen op het strand te staan.

Vrijdagavond was onze laatste avond in Manuel Antonio. We hebben even heerlijk kunnen chillen hier. We sloten gezamenlijk af met een cocktail terwijl de zon onderging in zee en er ook hier (gewoon gratis) een luiaard in de bomen hing :)

Het paste allemaal gelukkig nog net in het programma, dus vanmorgen zijn we met een deel van de groep nog gaan raften. ( we vonden de vakantie namelijk nogal  saai tot zover :) :) :)) Voor velen van ons was het de eerste keer en dus vonden we het wel spannend. Als je de instructeur moet geloven is het echt allemaal levensgevaarlijk.....in theorie. In praktijk valt het reuze mee. We hebben in ieder geval genoten van het wilde water dat ons dwars door het oerwoud voerde.

Wat een avonturen he! Echt een prachtige reis.

Morgen om 6 uur vertrekken we met z'n vieren naar Tortuguero. We zijn erg benieuwd wat ons te wachten staat. Het betekent ook dat wij beginnen aan het laatste stukje van de reis. Ik vind het prima. Ik vind het straks ook weer goed om naar huis te gaan ;).

Medereizigers... nogmaals bedankt voor de gezelligheid en wel thuis allemaal!!

Oja en bij deze nog een speciale dank voor Jeroen en Bram voor de foto's van het raften, het snorkelen, de boottocht en het parasailen. De toestellen van deze heren konden namen onder water en dat hoef ik met de mijne niet te proberen :).Mijn dank is groot!

Latersss

Liefs Simone